بدبختی ایران!

تمام بدبختی هایی که در کشور ایران می کشیم بخاطر این ملت یک بام و دو هواست. دم از کوروش بزرگ می زنند و برای متجاوزین عرب سوگواری می کنند. از حقوق زن می گویند ولی پیش رفیقانشان از تعداد دخترانی که اغفال کرده اند با افتخار سخن می گویند. در فیس بوک می گویند ما از اعراب متنفریم اما در جامعه برای محرم سیاه میپوشند و برای شربت مفتی 15 شعبان ترافیک درست می کنند.

شاید هیچ انسانی به اندازه ی محمد از خدا برای توجیه اعمالش مایه نگذاشته باشد. کنیز و برده جنسی گرفت، زنبارگی پیشه کرد و چند زنی برای مرد را باب کرد و با کودکی 9 ساله هم

 بستر شد.

 خون غیر مسلمان را حلال خواند و زنانشان را غنیمت شمرد و به راه زنی و دزدی پرداخت! برای پیشبرد اهدافش وعده های دروغین داد و به جنگ و خونریزی همت بست و تخم کین و دشمنی بین پیروانش با دیگران را کاشت و این همه را هم به نام الله، بت دیروزی که تبدیل به خدای مکار حیله گر خشمگین و نامرئی جدیدی شده بود کرد و رکوردی جدید و دست نیافتنی در خمیدن حقیقت برای نسل بشر به جای گذاشت.

"سلمان رشدی"

ما که عادت نداشتیم دخترانمان را زنده به گور کنیم، ما برای خودمان تمدن و ثروت و آزادی و آبادی داشتیم و فقر را فخر نمی دانستیم؛ همه اینها را از ما گرفتند و بجاش فقر و پشیمانی و مرده پرستی و گریه و گدائی و تأسف و اطاعت از خدای غدار و قهار و آداب کونشوئی و خلا رفتن برایمان آوردند، 

همه چیزشان آمیخته با کثافت و پستی و سود پرستی و 

بی ذوقی و مرگ و بدبختی است.

"صادق هدایت"